این پژوهش با روشهای دیرینهشناسی و تبارشناسی میشل
فوکو و بهرهگیری از مفـاهیم گفتمان ارنستو لاکلائو و شانتال
موفه کوشیده است به پرسشهای نوین زیر بپردازد:
ــ شیوه تولید گفتمان غالبِ قدرت و نسبت خاستگاههای گفتمان
ساز آن و نقش انسان در آنها چگونه است؟
ــ رویکرد سرایندگان چهار متنِ همشأن (شاهنامه، مهابهارت،
ایلیاد و سرود نیبلونگن) به دال قدرت چگونه است؟
ــ انگیـزه و چـرایی ستیـز بر سر قدرت در خـاندانهـای شـاهی
چگونه است؟
بنابراین این مطالعه از راه ادغام دو نظریه هم به بنمایههای
اصلی این منظومهها رسیده هم به درک و شناخت دقیقتری از
آنها دست یافته و هم دادههای ارزشمند و نوینی را ارائه داده
است که در نوع خود کمنظیر است و میتواند رهگشای بسیاری
از مطالعات در این میدانگاه باشد.